ماه عسل ممکن است شیرین ترین دوره نباشد!

• تجارب اولیه رابطه جنسی با همسر، ممکن است بهترین و کاملترین تجربه نباشد، خستگی، ترس یا اضطراب ممکن است در عملکرد جنسی عروس یا داماد اثر بگذارد.
• نگران نباشید! رابطه جنسی با همسر یک فرایند تکاملی است، به مرور و با تجربه بیشتر، بهتر و رضایت بخش تر  می شود.

ماه عسل لزوما  شیرین ترین و کاملترین ترین تجربه جنسی نیست!
وقتی برخی مردان یا زنان با اختلالات عملکرد جنسی به کلینیک مراجعه می کنند با بررسی دقیق متوجه می شویم مشکلی که در مقطع فعلی ایشان را به جستجوی چاره واداشته است در واقع از اولین تجربه جنسی و آنچه در ذهن فرد می گذشته و تحلیل او از آن تجربه بازمی گردد. این ذهنیت و تحلیل، نشات گرفته از باورهایی است که بعضاً نادرست هستند و در اینجا اشاره ای به یکی از آنها می کنیم:
"تجارب نخست  یا روابط جنسی ابتدای ازدواج، بهترین و لذت بخش ترین تجارب و پیشگویی کننده آینده روابط بین دو فرد هستند!"
   وقتی فرد با چنین ذهنیتی وارد یک رابطه جنسی می شود، اگر همه چیز همانطور که او تصور می کرده و انتظار آن را داشته پیش نرود، خود را با علامت  سوال های زیادی مواجه خواهد دید. از جمله:
-          شاید رابطه جنسی اصولاً آنگونه که من فکر می کردم لذت بخش نیست!
-          شاید من به لحاظ عملکرد جنسی از توانمندی مناسبی برخوردار نیستم!
-          شاید شریک جنسی من  به لحاظ عملکرد جنسی از توانمندی مناسبی برخوردار نیست!
-          شاید ما دو نفر گزینه های جنسی مناسبی برای یکدیگر نیستیم!
-          شاید آنچه در گذشته انجام داده ام (مثلاً خودارضایی) باعث شده رابطه خوب پیش نرود!
-          شاید هنوز نتوانسته ام عشق قبلی خود را فراموش کنم!
-          شاید شریک زندگیم هنوز نتوانسته از یک دلبستگی قبلی رها شود!
-          و .....
   حقیقت آن است که در اغلب موارد هیچکدام از این تصورات درست نیستند. بلکه اوضاع آنطوری که تصور می رفت پیش نرفته است چون یا اشکالی در این تصورات وجود داشته یا آن که هنوز تجربه و مهارت کافی کسب نشده بوده است و البته در اکثر مواقع هر دو!
   اجازه دهید موضوع را با مثالی روشن تر کنم:
زوجی 4 ماه پس از ازدواج به کلینیک مراجعه کرده اند و هردو از کیفیت رابطه جنسی خود ناراضی هستند. کمیت رابطه جنسی نیز از همان هفته های اول کاهش پیدا کرده و در یک ماه اخیر هیچ پیشنهادی برای رابطه از سوی هیچکدام مطرح نشده است. بررسی شرایط زوج و مصاحبه با آنها نشان می دهد که هیچ اختلال عملکردی وجود ندارد، در حالی که مرد معتقد است به انزال زودرس مبتلا است و زن نیز علاوه بر آن که از نزدیکی لذت چندانی نبرده در رسیدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم) نیز مشکل داشته است.
   در واقع مشکل از آنجا شروع می شود که مرد با یقین به توانمندی جنسی خود (چون ظاهراً دلیلی برای عدم آن سراغ ندارد) بر این تصور بوده که می تواند در نزدیکی به نحوی عمل کند که همسرش تجربه ای لذت بخش داشته و اوج لذت جنسی را نیز در جریان آن تجربه کند. همسر او نیز حتی اگر لذت جنسی و ارگاسم را قبلاً تجربه کرده، از نزدیکی واژینال توقع و برداشت دیگری در ذهن داشته که نه در اولین تجربه و نه در تجارب بعدی به آن دست نیافته است.
   به دنبال این احساسات و افکار و ایجاد علامت سوال هایی که قبلاً به آنها اشاره شد، دو طرف دچار سردرگمی می شوند و خود یا طرف مقابل را مقصر قلمداد می کنند و در بهترین حالت، یعنی حتی وقتی بقیه مناسبات زناشویی به خوبی پیش می رود، خود را شریک جنسی قابل قبولی برای یکدیگر نمی دانند.
   با اصلاح افکار و باورها، دو طرف یاد می گیرند که لازم است برای داشتن یک زندگی جنسی رضایتمندانه علاوه  بر دانش به برخی مهارت ها نیز دست یابند و برای این موضوع نه تنها چند ماه بلکه گاه چند سال زمان نیاز است. به علاوه علائق و ترجیحات جنسی افراد در طول زمان و با گذر عمر بدون تغییر باقی نمی مانند و لازم است زوجین همیشه برآورد درستی از وضعیت و نیازهای خود و طرف مقابل داشته باشند.
   گاه لازم می شود به مراجعه کنندگان خود یادآوری کنم که چگونه روز نخستی که پشت فرمان یک خودرو قرار گرفتند و قصد داشتند هدایت آن را به عهده بگیرند، فرمان را با تنش در دست می گرفتند و دائم نگران نحوه استفاده از پدال گاز و ترمز بودند. در حالی که برای اغلب افراد به مرور زمان این تنش و احساس نابلدی جای خود را به اعتماد به نفس و راحتی در هنگام رانندگی می دهد.
   لذا در انتها مجدداً تاکید می کنم که زوجین نباید بر این باور باشند که همه آینده زندگی جنسی آنها، خود را در همین روابط اولیه نشان می دهد. 

  دکتر سیدعلی آذین