در نوشتار قبلی به دو نوع از انواع صمیمیت یعنی صمیمیت عاطفی و صمیمیت جنسی اشاره کردیم. انواع دیگری از صمیمیت قابل تصور است که عبارتند از صمیمیت جسمی، عقلانی، معنوی، زیبایی شناختی، اجتماعی، زمانی و ..

صمیمیت از نیازی اساسی به نام "دلبستگی" منشا می گیرد و شکل رشد یافته از رابطه مادر- نوزاد است که بین دو فرد بالغ ایجاد می شود و هر دو طرف رابطه، به صورت آگاهانه و ناآگاهانه در آن مشارکت می کنند. رابطه صمیمی همیشه برای طرفین سازنده است و هیچ یک قصد پنهان کاری یا سوء استفاده از طرف مقابل را ندارد.

میزان صمیمیت در طول زمان ثابت نمی ماند و کم و زیاد می شود. گرفتاری های روزمره مانند مشکلات اقتصادی، خانوادگی، اجتماعی و غیره، و نیز بروز بیماری ها و تغییرات ظاهری افراد سبب ایجاد نارضایتی و کاهش صمیمیت می شود، از طرفی یادآوری و ایجاد خاطرات مشترک در زوجین، سبب تحکیم رابطه صمیمی می شود.

از نظر اشتینبرگ (روانشناس معاصر) صمیمیت شامل ده مولفه در رابطه با شخص مورد علاقه است:
1- میل به رفاه شخص مورد علاقه
2- تجربه خوشحالی با او
3- داشتن توجه زیاد به وی
4- داشتن حمایت از طرف مقابل
5- داشتن درک متقابل
6- در میان گذاشتن مسائل شخصی
7- دریافت حمایت عاطفی
8- ارائه حمایت عاطفی
9- برقراری رابطه صمیمانه با فرد مورد علاقه
10- ارج نهادن به وی

صمیمیت، یکی از اجزاء  تشکیل دهنده "عشق" است که در نوشتار بعدی به آن پرداخته می شود.