امروزه با توجه به پیشرفت‌های پزشكی، نرخ امید به زندگی افزایش یافته است و افراد طول عمر بیشتر و سطح سلامت بالاتری دارند. بنابراین، زوج‌های سالمند فرصت بیشتری برای زندگی مشترك دارند، اما در اغلب موارد توجه كمی به روابط زناشویی و عاطفی خود می‌كنند. شاید براساس برخی باورها، بهادادن به چنین نیازی در سنین سالمندی امر متعارفی تلقی نشود، اما چنین نگاهی را نمی‌توان نافی نیاز طبیعی به روابط زناشویی در این مقطع از زندگی دانست. چنان كه بهره‌مندی از روابط محبت‌آمیز در قالب ارتباط زناشویی فقط مختص زوج‌های جوان نیست و سالمندان نیز می‌توانند از این جنبه مثبت زندگی مشترك، البته با در نظرگرفتن شرایط خاص این سنین بهره‌مند شوند. برای این‌كه ببینیم شعله عشق در روابط زوج‌های سالمند با چه الزامات و اگر و اماهایی می‌تواند پابرجا بماند، پای صحبت‌های هاله ملكی، سرپرست كلینیك سلامت جنسی ابن‌سینا می‌نشینیم.
مسلماً افزایش سن، تغییراتی در عملكرد افراد ایجاد می‌كند، ولی نه به این معنا كه روابط زناشویی باید به فراموشی سپرده شود. تغییراتی در بدن با بالاتر رفتن سن ایجاد می‌شود كه برخی از این تغییرات در كنار بیماری‌های احتمالی می‌توانند فعالیت‌های جنسی را تحت تأثیر قرار دهد. به‌عنوان مثال، مشكلات مفاصل، سكته‌های قلبی، دیابت، پاركینسون، عمل‌های جراحی و عوارض ناخواسته دارویی می‌تواند عملكرد جنسی و رابطه زناشویی را مختل كند.
سالمندانی كه روحیه ندارند
به گفته سرپرست كلینیك سلامت جنسی ابن‌سینا، نباید از تأثیر مسائل روانی بر زندگی زناشویی سالمندان غافل شد. وجود بیماری‌های جسمی، ممكن است روحیه فرد را نیز تحت تأثیر قرار دهد و فرد سالمند را از نظر عاطفی و روانی دچار مشكل كند كه خود می‌تواند عاملی برای كاهش صمیمیت بین زوجین باشد. حتی در مواردی كه یكی از زوجین سالم است، وجود استرس‌های زیاد و خستگی ناشی از مراقبت از همسر می‌تواند رغبت به رابطه زناشویی را كاهش دهد.
راهی برای افزایش كیفیت زندگی سالم
بی‌شك، رابطه زناشویی از عوامل مؤثر در افزایش كیفیت زندگی سالم است. تحقیقات متعدد نشان داده‌اند وجود رابطه عاطفی و زناشویی لذت‌بخش در دوران سالمندی، كیفیت زندگی را در این دوران بالاتر می‌برد. اما متأسفانه باورهای نادرستی درباره روابط زناشویی سالمندان در جامعه وجود دارد كه باعث می‌شود اغلب افراد نیاز و رابطه زناشویی در دوران سالمندی را مذموم و ناپسند تلقی و حتی انكارش كنند.
روابط زناشویی سالم
در دوران یائسگی
سرپرست كلینیك سلامت جنسی ابن‌سینا با اشاره به یك باور نادرست دیگر درباره عملكرد جنسی پس از دوران یائسگی، توضیح می‌دهد: كاهش هورمون‌های جنسی به‌خصوص در زنان - كه یائسگی متفاوتی از یائسگی مردان دارند - گاهی باعث می‌شود این تصور ایجاد شود كه با پایان یافتن دوره باروری، زنان در عملكرد جنسی خود نیز دچار ناتوانی می‌شوند كه این باور كاملا نادرست است. رسیدن به سنین یائسگی و پس از آن، به معنی پایان یافتن میل، توان جنسی و زناشویی در زنان نیست.
افزایش امید به زندگی
سالمندی از فصل‌های زیبای زندگی است و اگر زوج‌های سالمند ارتباطات خوب و آرامش‌بخش با همسرشان داشته باشند، می‌توانند از جذابیت‌های این دوران زندگی لذت بیشتری ببرند. بازنشستگی و خالی‌شدن منزل از حضور فرزندان نیز می‌تواند به‌عنوان یك عامل مثبت دیده شود، زیرا همسران پس از چند دهه وقت‌گذاشتن برای تربیت و بزرگ‌كردن فرزندان، در ایام سالمندی فراغتی پیدا می‌كنند تا وقت بیشتری را به یكدیگر اختصاص دهند. سالمندی می‌تواند دورانی باشد كه زوج‌ها از ارتباط عاطفی با یكدیگر همچون روزهای نخست آشنایی در ایام جوانی لذت ببرند.
سرپرست كلینیك سلامت جنسی ابن‌سینا خاطرنشان می‌كند: برای بالابردن میل به زندگی و بهبود كیفیت زندگی در دوران سالمندی، افزون بر توجه به سلامت عمومی، تغذیه مناسب، برنامه‌های تفریحی و ورزش‌های متناسب با سن، توجه به بهبود رابطه زناشویی سالمندان نیز ضروری است. در این زمینه بهره‌گرفتن از مشورت یك مشاور باتجربه می‌تواند راهگشای آنها در بهبود روابط زناشویی باشد.