خشم احساسی است که وقتی آنچه در ذهن ماست با آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد در تعارض باشد این ناهماهنگی‌ها و ناتوانی در تخلیه مناسب هیجانات باعث بروز خشم می شود. وجود هر ناسازگاری و نارضایتی در خانواده به هر دلیلی می تواند زمینه خشم را پدیدآورد. خشم به شکل های کلامی، غیرکلامی و فیزیکی می باشد.
در طول سالها در پی‌ تحقیقات درمان‌ های متفاوتی برای مهار خشم ارائه شده است. از طرفی اظهار خشم برقراری ارتباط موثر بین زوجین را ناممکن می کند و باعث از بین رفتن صمیمیت آن ها می شود، که عواقب بعدی آن کاهش کیفیت رابطه زناشویی و کاهش رضایتمندی جنسی است.
هدف از درمان خشم به معنای برداشتن و حذف خشم نیست بلکه به منظور افزایش آگاهی نسبت به برانگیختگی خشونت‌ آمیز اولیه و راه‌ های کنترل آن می باشد.
در تکنیک های کنترل خشم به افراد توصیه می شود که هنگام بروز خشم آستانه تحمل خود را بالاتر ببرند، لحظاتی تأمل کنند و بلافاصله واکنش نشان ندهند، از موضع برابر صحبت کنند، درباره خواسته‌ های خود صریح و شفاف باشند و مبهم صحبت نکنند، گله و شکایت‌ های گذشته را زنده نکنند و درباره مشکل فعلی تمرکز کنند.
زوجین نباید اجازه دهند که خشم و پیامدهایش در روابطشان حضور مداوم داشته باشد در صورتی که موفق به کنترل آن نبودند از مشاورین متخصص در این زمینه کمک بگیرند.