آی یو آی یا تزریق اسپرم به داخل رحم یکی از روش‌هایی کمک‌باروری است که در علل ناباروری زنانه، مانند اندومتریوز خفیف یا متوسط، اختلالات تخمک‌گذاری‌‌، اختلالات ترشحات سرویکس یا دهانه رحم، مانند وجود آنتی‌بادی‌های ضد اسپرم در مخاط سرویکس و ناباروری با علت نامشخص پیشنهاد می‌شود. البته شرط لازم انجام IUI این است که لوله‌های رحمی خانم باز باشد.

در آقایان در مواردی که اختلال در انتقال اسپرم وجود دارد، یعنی اختلال در مقاربت یا اختلال در مجرا، از این روش استفاده می‌کنیم. همچنین، در مواردی که اختلال خفیف تعداد یا تحرک اسپرم وجود دارد، از IUI استفاده می‌شود. افزون بر اینها، در مواردی که احتمال انتقال بیماری در اثر مقاربت وجود دارد، این روش به کار برده می‌شود.

چگونگی انجام آی یو آی:

ابتدا خانم از روز سوم پریود در سیکل تحریک تخمک‌گذاری‌‌ با دارو قرار می‌گیرد و به دنبال آن، آمپول‌های گنادوتروپین تجویز می‌شود. در اواسط سیکل، یعنی روزهای ۱۳ تا ۱۴ سیکل قاعدگی، با انجام سونوگرافی رشد فولیکول‌ها را ارزیابی می‌کنیم، اگر رشد مناسب بود، آمپول hcg برای آزادسازی تخمک تجویز می‌شود و برای ۳۶ ساعت پس از تزریق، نوبت انجام IUI تنظیم می‌شود. در روز عمل از آقا نمونه اسپرم گرفته و شستشو داده می‌شود. سپس با کاتتر مخصوص اسپرم در حجم کم (حدود نیم CC) از راه واژن به داخل رحم تزریق می‌شود. از آنجا که تزریق اسپرم و آزادسازی تخمک همزمان است، رسیدن تخمک و اسپرم به هم تسهیل و تسریع می‌شود‌. حدود دو هفته بعد آزمایش بارداری انجام می‌شود تا نتیجه مشخص شود. البته طی این دو هفته هم برای حمایت فاز لوتئال پروژسترون تجویز می‌شود. میزان موفقیت این روش حدود ۱۸ درصد است و این عمل یک عمل سرپایی است و خانم می‌تواند پس از ۲۰ دقیقه استراحت در مرکز، کارهای معمول خود را انجام دهد.