تودۀ بدنی هریک از پدر و مادر می‌تواند در بارداری تأثیر گذار باشد. خانم‌هایی که چربی بدنی کمتر از 17% دارند، در معرض خطر ابتلا به اختلالات قاعدگی و خانم‌هایی که کمتر از 22% چربی بدنی دارند، در معرض خطر ابتلا به اختلال در تخمک گذاری قرار دارند. فعالیت بیش از حد و پر خوری نیز خطراتی را ایجاد می‌کند که در نهایت، می‌تواند به سقط جنین و آسیب به مادر و جنین منجر شود. تغییرات مناسب در رژیم غذایی و بهبود کیفیت تغذیه، اختلالات در تخمک گذاری را کاهش می‌دهد و بارداری را تسهیل می‌کند.

همچنین باید توجه داشت که خطر ابتلا به ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین مادران چاق بیشتر است، بنابراین آگاهی از شرایط وزنی قبل از بارداری، کنترل منظم وزن و کاهش وزن (حداکثر 4 کیلو در ماه) در صورت چاقی یا اضافه وزن، تا حد زیادی خطرات بارداری و زایمان را کاهش می‌دهد.

در آقایان چاق (تودۀ بدنی بالاتر از 25) سطح هورمون تستوسترون کاهش می‌یابد. همچنین به علت وجود هورمونی به نام آروماتوز در بافت چربی، تستوسترون (هورمون مردانه) به استروژن تبدیل می‌شود و باعث ناباروری در مردان می‌شود و نیز چاقی‌های شکمی در مردان باعث افزایش دما در ناحیۀ تناسلی و در نتیجه، کاهش تحرک اسپرم و افزایش احتمال ناباروری می‌شود.

در بافت چربی هورمون دیگری به نام لپتین وجود دارد که اگر توده چربی بدن مناسب باشد (18.5<BMI<25.5) ، این هورمون به صورت متعادل ترشح می‌شود و به دنبال آن هورمون‌های جنسی در زنان و مردان نیز، به طور متناسب ترشح می‌شوند.باید توجه داشت که چاقی و به دنبال آن افزایش ترشح هورمون لپتین، باعث افزایش فاکتور التهابی CRP و کاهش هورمون تستوسترون در مردان می‌شود که به دنبال آن، تولید اسپرم کاهش می‌یابد.

در زنان چاق هورمون‌های جنسی مردانه (آندروژن) بالا می‌رود و به علت چاقی معمولاً در این افراد مقاومت انسولینمی نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند باعث بروز مشکلات جانبی مانند تخمدان پلی کیستیک (PCO) و ناباروری شود.

در زنان چاق، فاکتور التهابی (CRP (C_REACTIVE PROTEIN بالا می‌رود که با وارد شدن به تخمدان باعث ایجاد التهاب می‌شود و تخمک را نیز درگیر می‌کند و در بارداری، تا قبل از 3 ماهگی باعث سقط جنین می‌شود.

باید توجه داشت که افزایش چربی‌های شکمی، افزایش ترشح هورمون جنس مخالف را در بدن به همراه خواهد داشت که مانع از تولید و آزاد شدن اسپرم یا تخمک می‌گردد.