فیبروم رحم رشد بافت عضلانی رحم یا تومور خوش‌خیم در سطح داخلی یا خارجی رحم است. فیبروم رحمی شایع‌ترین تومور لگنی زنان در سنین باروری است و برآورد می‌شود که حدود ۴۰درصد خانم‌های ایران فیبروم رحم داشته باشند.

حدود ۵۰درصد از فیبروم‌ها هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و معمولاً در این دسته از خانم‌ها فیبروم به‌طور تصادفی کشف می‌شود. اما باید بدانیم که همۀ فیبروم‌ها به درمان، چه جراحی و چه دارویی، نیاز ندارند. اگر فیبروم هیچ عارضه‌ای، مثلاً خونریزی شدید یا درد برای خانم ایجاد نکند، کافی هر ۶ماه یک‌بار با سونوگرافی کنترل شود.توصیه می‌کنیم سونوگرافی در یک مرکز یا کلینیک و توسط یک سونولوژیست، و نه چند مرکز یا متخصصان مختلف انجام شود. زیرا کلینیک‌های مختلف و متخصصان مختلف ممکن است اندازه‌های متفاوتی گزارش کنند، بیمار نگران شود که فیبرومش رشد کرده است.

اما اگر فیبروم برای خانم مشکل ایجاد کند، مثلاً باعث افزایش خونریزی پریود، سقط جنین، ناباروری، درد لگنی، فشار به مثانه و تکرر ادرار شود یا فیبروم آن قدر بزرگ باشد که به حالب‌ها (مجاری انتقال‌دهندۀ ادرار از کلیه به مثانه) فشار بیاورد و موجب آسیب به کلیه شود، درمان ضروری است.

این درمان معمولاً جراحی است که طی آن فیبروم یا فیبروم‌ برداشته می‌شود و اگر تومور خیلی بزرگ باشد ممکن است جراح مجبور شود رحم را هم بردارد. عوارض فیبروم لزوماً ربطی به اندازۀ فیبروم ندارد و محل رشد فیبروم از اندازۀ آن مهم‌تر است. گاهی یک فیبروم بسیار بزرگ در سطح خارجی رحم ممکن است اختلالی در باروری ایجاد نکند، اما یک فیبروم کوچک ۲-۳ سانتی‌متری داخل رحم، باعث خونریزی شدید، ناباروری یا سقط جنین شود.